Engelse setter

Algemene rasbeschrijving

De Engelse Setter vindt zijn oorsprong in het Verenigd Koninkrijk. Niettemin blijft de exacte afstamming van dit ras tamelijk vaag en moeilijk te traceren. Sommige specialisten suggereren echter dat het het resultaat zou kunnen zijn van de kruising tussen de oude kwartel Brak en de Oyselhond.

Pas in het midden van de 19e eeuw werd het ras daadwerkelijk vastgesteld dankzij Edward Laverack, die als zijn belangrijkste oprichter wordt beschouwd. Zijn doel was eenvoudig: een Engelse jachthond creëren die zowel een groot werkvermogen als kwaliteiten van schoonheid combineert die superieur zijn aan die van honden in zijn categorie. De Engelse Setter is een van de beste rassen van staande honden ter wereld, vandaar dat hij de voorkeurskeuze is van jagers op zoek naar een prestatiegerichte partner.

Dankzij zijn uitzonderlijke vaardigheden als werkende hond werd hij midden in de 20e eeuw officieel erkend door de Internationale Kynologische Federatie en op 6 maart 1963 definitief geregistreerd.

De Engelse Setter behoort tot de categorie van middelgrote honden, met een elegante en behendige morfologie, terwijl hij toch een indrukwekkende kracht behoudt. De lengte van zijn lichaam is gelijk aan de hoogte van de schoft, waardoor een vierkante indruk ontstaat, met een licht gebogen ruglijn ter hoogte van de lendenen en een smalle en goed neerhangende borst.

Zijn hoofd is diep, altijd langer dan breed, met een discreet gewelfde schedel en een dikke snuit die naar de neus toe smaller wordt, vergezeld van een goed gemarkeerde stop. Zijn hangende oren, van middelmatige grootte en met afgeronde uiteinden, zijn goed bedekt met haar maar niet al te dik. Zijn ronde, donkere en glanzende ogen geven hem een levendige en intelligente uitstraling. Zijn staart van goede lengte is voorzien van lange haren en wordt horizontaal gedragen in het verlengde van de ruglijn.

Zijn halflange vacht is glad, zijdeachtig en ligt plat op het hele lichaam. De kleuren die door de standaard worden toegestaan, zijn een overheersing van wit met zwarte vlekken die kunnen variëren naar blauw, oranje, bruin of driekleurig.

De Engelse Setter is in de eerste plaats een werkende hond, een van de besten in zijn vakgebied. Toch blijkt hij ook een liefdevolle, evenwichtige en vrolijke familiehond te zijn. Altijd dynamisch en enthousiast om deel te nemen aan buitenactiviteiten, zal hij vooral genieten van het delen van speelmomenten met zijn dierbaren, vooral als het om speurwerk gaat.

Veelzijdig en sociaal, is hij uiterst loyaal aan zijn eigenaren en heeft hij regelmatige genegenheid nodig om zich volledig te voelen. Eenzaamheid past niet bij hem; omringd worden door zijn "kudde" of zijn familie is cruciaal voor zijn welzijn. Als hij te vaak alleen is, kan hij snel in een depressie raken. Perfect in balans, weet hij het verschil te maken tussen werk en thuisleven. Tijdens de jacht is hij volhardend en vastberaden, hij zal nooit een spoor opgeven, maar zal thuis zachtaardig en attent zijn.

Niet agressief en weinig territoriaal, blinkt hij niet uit als waakhond, maar blijft altijd vriendelijk tegenover vreemden. Als je op zoek bent naar een trouwe en loyale metgezel voor het dagelijkse leven, die ook een uitzonderlijke jachtpartner is, attent en nauw verbonden met je familie, dan voldoet de Engelse Setter perfect aan je verwachtingen.

Als volwassene weegt de Engelse Setter tussen de 25 en 30 kg en meet tussen de 59 en 65 cm aan de schoft voor reuen, en tussen de 55 en 63 cm voor teven.