Canadese eskimohond

Algemene rasbeschrijving

De Canadese Eskimohond heeft een geschiedenis die duizenden jaren teruggaat en vergezelde het nomadische Eskimovolk bij zijn aanpassing aan zijn levensstijl en zijn veelvuldige migraties door de eeuwen heen. Zij maken een integrerend deel uit van de Inuit-cultuur en zijn een trouwe metgezel van de Thule zolang de mens in dit deel van de wereld, nu bekend als Arctisch Canada, heeft gewoond. Meer dan 2000 jaar geleden door het Mongoolse volk uit Centraal-Azië meegebracht, heeft zijn veelzijdigheid hem tot een betrouwbare partner gemaakt in deze poolarchipel, die een van de meest vijandige klimaten ter wereld herbergt. Hij is een echt werkinstrument voor de Eskimobevolking en wordt gebruikt als sledehond, jachthond en waakhond. Het is een dier dat aan zijn meesters is toegewijd, maar dat een sterk primitief instinct heeft behouden. In het midden van de 20e eeuw waren er meer dan 20.000 honden in Canada, maar als gevolg van een uiterst repressief overheidsbeleid stond het ras in de jaren 1960 op het punt van uitsterven, officieel om redenen van volksgezondheid... In feite verklaarde de Canada Kennel Cub het ras in 1963 uitgestorven. Dit culturele embleem van de Inuit werd enkele jaren later gered door de vastberadenheid van William Carpenter, Bill Thompson, John McGrath (oprichters van de Canadian Eskimo Dog Research Foundation) en Brian Ladoon. Deze mannen, die gepassioneerd waren door dit zeldzame dier, hebben het een nieuw leven ingeblazen door in afgelegen streken van het Noordpoolgebied exemplaren te verzamelen die door de Eskimo's streng werden bewaard.
Door dit programma gered, duurde het tot 1996 voordat de UKC (United Kennel Club) in de Verenigde Staten het als een volwaardig ras beschouwde. De Internationale Kynologische Federatie erkende het ras op 25 juni 1959, maar het duurde tot 28 februari 2018 voordat de officiële standaard van kracht werd.

Niet erg wijdverspreid buiten Canada, is dit een hond die weinig bekend is bij het grote publiek. De grote hondenorganisaties tellen nauwelijks een paar honderd onderwerpen in Noord-Amerika, alsmede een tiental in Europa, met name in het Verenigd Koninkrijk. Als bevoorrechte partner van de bewoners van het hoge noorden wordt zijn veelzijdigheid zeer op prijs gesteld. Hij beschikt over een buitengewoon uithoudingsvermogen en kan bijna honderd kilometer per dag afleggen. Hij wordt vaak gebruikt voor het vervoer van goederen en kan tot 100 kg per rit trekken. Door zijn grootte en onbevreesdheid is het ook een opmerkelijke waakhond. Met krachtige benen, behoudt hij een lichte gang, typisch voor zijn Spitz groep en van Nordic sledehonden. Zijn schouders zijn sterk, met een rechte bovenlijn en een volle romp. De ribben zijn goed gewelfd, de borstkas diep en ruim, de achterhand volumineus en de spierstructuur sterk ontwikkeld. Het hoofd is breed, de voorsnuit is middelmatig lang en puntig, de amandelvormige ogen vertonen een duidelijke stop. In staat om zware lasten te dragen vanaf de leeftijd van acht maanden, is het een krachtig en zeer beweeglijk dier, gekoppeld aan een voorbeeldige moed. Zijn vacht is dicht en dik, ligt plat over het hele lichaam, gecombineerd met een zachte, compacte ondervacht, die hem een royale bescherming biedt tegen de vriestemperaturen van de poolcirkel. De vachtkleur kan effen wit zijn of met rode vlekken, effen rood, zilvergrijs, zandkleurig, reebruin en in sommige gevallen een zwarte bovenvacht.

De Canadese Eskimohond heeft een uniek temperament, en u zult zich daaraan moeten aanpassen. Hij is bijzonder intelligent en koppig, en zal alles in het werk stellen om zijn eigen wetten te volgen. Een ervaren handler zal nodig zijn om zijn hardnekkige aard te kanaliseren, maar hij is nog steeds zeer aanhankelijk met leden van zijn sociale groep. Als primitieve hond zal het leven in een roedel beter bij hem passen, hij zal meer voldaan zijn in contact met zijn soortgenoten, hij zal zich bij een roedel moeten aansluiten of regelmatig in contact moeten zijn met andere honden om zich goed te voelen. Socialisatie is belangrijk voor de Canadese Eskimo, hij moet al heel vroeg bewust worden gemaakt van het gemeenschapsleven, vooral met dieren die kleiner zijn dan hij. Aangezien zijn roofinstinct bijzonder uitgesproken is, lijkt het verkieslijk hem al vroeg vertrouwd te maken met andere soorten, zodat hij zonder al te veel moeilijkheden kan samenleven. Kalm en vredig de meeste tijd, zal hij moeten oefenen elke dag om volledig in evenwicht te zijn, het is van vitaal belang voor hem. Nooit timide of agressief, is hij een goede bewaker, in staat om de slechte bedoelingen van nieuwkomers aan te voelen, en meestal is hij eerder gastvrij tegenover vreemden. Hij wordt in de eerste plaats beschouwd als een werkhond, maar heeft een goede constitutie en zal zich aan een gezinsleven kunnen aanpassen, op voorwaarde dat zijn behoeften en verlangens worden gerespecteerd.

Ze wegen ongeveer 30 tot 40 kg voor de mannetjes en 18 tot 30 kg voor de wijfjes. Hun hoogte bedraagt ongeveer 58 tot 70 cm voor de mannetjes en 50 tot 60 cm voor de wijfjes.