Dwerg schnauzer

Algemene rasbeschrijving

De Dwergschnauzer vindt zijn oorsprong in Duitsland, meer specifiek in de regio van het Oostenrijkse Tirol. Het is een oude ras, waarvan de aanwezigheid van zijn voorouders teruggaat tot de Middeleeuwen.

Vroeger bekend als de "Harde Pinscher", werd hij voornamelijk ontwikkeld voor het jagen op ongedierte, een terrein waarop hij uitblinkt. Aan het begin van de 14e eeuw werden de Harde en Gladharige Pinschers onderscheiden in twee goed gedefinieerde rassen.

De eerste nam zo de naam Schnauzer aan, gekenmerkt door zijn baard en snor op het niveau van zijn snuit (het woord "schnauzer" betekent "snuit" in het Duits), en erfde zo deze naam. In 1895 werd de eerste officiële Schnauzerclub opgericht. Aanvankelijk werd dit ras ontwikkeld voor bewaking en verdediging, en kreeg zelfs de bijnaam "oorlogshond" vanwege zijn strijdlustigheid en imposante gestalte.

In die tijd waren alleen Schnauzers van grote omvang bekend. Later werd de standaard herzien en werd een strenge selectie toegepast om kleinere exemplaren te verkrijgen. Later werden kruisingen gedaan met honden van het Affenpinscher- of Spitz-type om miniatuurmodellen te produceren die beter geschikt waren voor het gezinsleven.

Na deze grondige selectie heeft de club drie onderscheiden standaarden vastgesteld: dwerg, standaard en reus. De drie maten werden officieel erkend door de Internationale Kynologische Federatie op 13 juli 1955 en hun huidige standaarden zijn bijgewerkt op 6 maart 2007.

Of ze nu reusachtig, standaard of dwerg zijn, alle Schnauzers maken deel uit van dezelfde familie en delen fysieke kenmerken die vergelijkbaar zijn, met uitzondering van hun schofthoogte. Krachtig en compact, hun lichaam geeft de indruk van een kubus in combinatie met een breed en diep borststuk. De botstructuur van de Schnauzers is bijzonder stevig, wat hen sterke en krachtige honden maakt. Hun kop is lang en breed, evenredig met de rest van hun lichaam, met een discreet gemarkeerde stop. Hun middelgrote ogen zijn ovaal van vorm en worden lichtjes bedekt door dikke wenkbrauwen, altijd van donkere kleur.

Hun V-vormige oren hangen langs de kaak, die ook goed gedefinieerd is. De C-vormige staart is lang en vormt een boog, wordt hoog gedragen en over de rug gekruld. Hun vacht is hard, dicht en overvloedig, met kleuren die volgens de standaarden zijn toegestaan: zwart, zilverzwart, grijs of wit.

De Dwergschnauzer is een vrolijke hond, altijd in een goede bui, vaak ondeugend en mist nooit de kans om zijn omgeving te vermaken. Hij is genegen en dicht bij zijn eigenaren, waardeert vooral rustige momenten en kan zijn energie gemakkelijk kanaliseren. Hij is gehecht aan kinderen en houdt ervan om speelmomenten met zachtheid en geduld te delen.

Als geduchte waakhond aarzelt hij niet om zijn familie te beschermen in geval van gevaar en is van nature wantrouwig tegenover vreemden. Trouw en toegewijd aan zijn baas, al heeft hij soms een wat eigenzinnig karakter, heeft hij een stevige opvoeding nodig. Intelligent en gehoorzaam, begrijpt hij snel de grenzen die niet mogen worden overschreden. Het is belangrijk om hem niet te overhaasten tijdens de leerfasen, omdat hij gevoelig is. Een vastberaden maar positieve educatieve aanpak zou ideaal zijn.

Over het algemeen vertonen Schnauzers de neiging om dominant te zijn ten opzichte van hun soortgenoten. Een vroege socialisatie is nodig zodat ze zich op hun gemak voelen in hun sociale groep. Liefdevol en loyaal, de Dwergschnauzer is een evenwichtige metgezel, aandachtig naar zijn familie en toegewijd in alle omstandigheden. Hij zal het op zich nemen om je te beschermen en je dagelijks veel genegenheid te bieden.

Als volwassene weegt de Dwergschnauzer gemiddeld tussen 5,5 en 9 kg voor mannetjes en tussen 5,5 en 8 kg voor vrouwtjes. De schofthoogte is ongeveer 30-36 cm.