Noorse lundehund

Algemene rasbeschrijving

De geschiedenis van de Lundehund, ofwel de Noorse puffin hond, is zeer oud, zoals de naam al aangeeft, en heeft zijn oorsprong in Noorwegen. Sommige specialisten in het ras traceren zijn aanwezigheid zelfs terug tot de 16e eeuw. Volgens de legende vergezelden ze de Vikingen al tijdens hun jachten langs de ijzige Noorse kusten.

Zijn naam is verdeeld in twee delen: "Lunde" verwijst naar zijn favoriete prooi, de papegaaiduiker, een vogel met een grote snavel die op verschillende eilanden voor de kust van Noorwegen woont, en "Hund" betekent hond. Het is een uiterst zeldzaam ras, waarvan wordt geschat dat er wereldwijd minder dan 2000 individuen zijn, waarvan de helft in Noorwegen zou zijn en een kwart in de Verenigde Staten.

Tijdens de Tweede Wereldoorlog stond het ras op het randje van uitsterven vanwege verschillende uitbraken van hondenziekte en de gewapende conflicten die bijna de hele wereldpopulatie uitroeiden. Dankzij de inspanningen van meneer en mevrouw Christie aan het begin van de jaren 1940, een paar fokkers van Engelse setters, slaagden ze erin het ras te behouden door enkele tientallen exemplaren te fokken, onderhouden door de bewoners en jagers van Mastad, op het ruige eiland Vaeroy.

Het ras werd erkend door de Noorse Kennel Club in 1943, gevolgd door de Internationale Kynologische Federatie op 6 oktober 1965, de UKC (United Kennel Club) in 1995 en de AKC (American Kennel Club) in 2008. De officiële rasclub opende zijn deuren in 1987 in de Verenigde Staten, de Norwegian Lundehund Association of America.

De Noorse Lundehund maakt deel uit van de kleine rassen, met een stevige bouw. Het is een uiterst levendig en energiek dier, behorende tot groep nummer 5 van de Spitz- en primitieve honden. Zijn lichaam is langer dan hoog, waardoor het in een rechthoek past, met een lichte, flexibele, maar vastberaden tred.

Hij heeft goede aanpassingsvermogens, op alle soorten terreinen en onder alle weersomstandigheden. Hij is vastberaden en stevig gebouwd, met een goede spiermassa. Zijn ledematen zijn dik en krachtig. Soms wordt zijn uiterlijk vergeleken met dat van een vos, met een volumineuze nek, een langwerpige kop, een puntige snuit en een discreet gewelfde schedel. Zijn ruglijn is recht en breed, en hij moet compact zijn, maar niet overdreven, met een borst van goede lengte, redelijk diep en een goed opgetrokken buik.

Zijn staart is van gemiddelde lengte, bedekt met overvloedige vacht, die over zijn rug valt en een ring vormt. Zijn vacht is middellang, met een harde, strakke en compacte textuur, wat hem een dikke vacht geeft die zijn hele lichaam bedekt, samen met zacht en overvloedig onderhaar. De kleuren die door de standaard zijn toegestaan, zijn geelbruin en rood, met witte vlekken.

De Noorse puffin hond wordt voornamelijk gebruikt als jachthond in de natuurlijke omgeving, maar past ook uitstekend in een gezins- en liefdevolle omgeving. Het is een vrolijke, speelse metgezel die erg van spelletjes en sportieve activiteiten geniet, omringd door zijn dierbaren.

Hij is nogal wantrouwend tegenover vreemden en heeft wat tijd nodig om vertrouwen op te bouwen, maar eenmaal voorgesteld, is hij zeer aangenaam. Hij is van nature sociaal, vooral met soortgenoten, maar zijn jachtinstinct blijft nog steeds sterk ontwikkeld. Het wordt aanbevolen om hem al op jonge leeftijd aan kleine dieren te laten wennen om zijn jachtneigingen zo veel mogelijk te onderdrukken.

De Noorse puffin hond heeft dagelijkse lichaamsbeweging nodig, wat echt essentieel is voor zijn fysieke en mentale welzijn. Hij heeft veel ruimte en lange wandelingen met zijn eigenaren nodig om zich volledig vervuld te voelen. Regelmatig menselijk contact is essentieel voor hem, en hij houdt niet van eenzaamheid of het stadsleven. Als je besluit een Noorse puffin hond te adopteren, moet je beschikbaar zijn voor hem. Zijn loyale en aanhankelijke karakter zal je volledig veroveren! Met hem zul je een sterke en hechte vriendschappelijke relatie aangaan.

Op volwassen leeftijd meten de reuen meestal tussen de 35 cm en 38 cm aan de schouder, terwijl de teven tussen de 32 cm en 35 cm meten, en hun gewicht varieert tussen de 5 en 8 kg.