Pekingees

Algemene rasbeschrijving

De oorsprong van de Pekingees blijft mysterieus en uiterst oud, met sporen van zijn aanwezigheid in China die teruggaan tot bijna 2000 jaar voor Christus. Ooit vereerd in het Rijk van het Midden en zelfs als heilig beschouwd, riskeerden degenen die dit kleine hondje schade toebrachten de doodstraf.

In 1860 werd hij naar het Verenigd Koninkrijk geïmporteerd na een oorlog die door de Engelsen tegen het keizerlijke Chinese hof was gevoerd. Enkele Britse officieren namen het initiatief om enkele exemplaren te vangen om aan koningin Victoria te schenken. Het hele Britse koninklijke hof had genegenheid voor deze miniatuurhond met lang haar en een platte neus.

Verschillende fokkers raakten geïntrigeerd door dit unieke ras, en de paar individuen die in China werden verzameld, droegen bij aan de ontwikkeling van het ras over het hele grondgebied van het koninkrijk. Na vele decennia is zijn populariteit nog steeds hoog. De vaderschap van de Pekingees is symbolisch toegeschreven aan zowel Engeland als China. De FCI erkende hem definitief op 3 november 1966 en de momenteel geldende officiële standaard werd gepubliceerd op 26 maart 2009.

De Pekingees wordt geclassificeerd als een hond van kleine omvang. Zijn houding is nobel, elegant en goed geproportioneerd, zijn beweging is altijd sierlijk, soepel en prettig om naar te kijken. Zijn lichaam is van gemiddelde grootte, iets langer dan hoog, en past in een rechthoek. Licht gebogen bij de lendenen, zijn rug is kort en recht, met een diepe borstkas en afgeronde ribben.

Ondanks zijn kleine formaat is hij krachtig en ongelooflijk reactief. Zijn ledematen zijn snel, stevig en goed gebouwd. Zijn staart, van gemiddelde lengte, is hoog aangezet en recht langs zijn rug gedragen. De grootte van zijn kop is in verhouding tot de rest van zijn lichaam. Zijn schedel is rond, zijn snuit kort met een duidelijk accent op de stop, soms zelfs omhoog gekruld bij sommige individuen.

Zijn oren zijn van goede lengte, hangend en met een weelderige franje van haar. Deze langere vacht komt ook voor op verschillende delen van het lichaam zoals de nek, de poten en de staart. Zijn vacht is lang, dik en glanzend, met een overvloedige en zachte ondervacht om aan te raken. Alle kleuren van de vacht zijn toegestaan, met uitzondering van albino en Red Nose.

De Pekingees is bij uitstek een gezelschapshond, lief, rustig en intelligent. Hij is diep verbonden met zijn familie, hoewel dat niet altijd even duidelijk kan zijn. Hij is bescheiden en gevoelig, en hij is bijzonder prettig om mee samen te leven, ideaal voor ouderen of mensen die minder actief zijn, omdat de Pekingees weinig lichaamsbeweging nodig heeft om tevreden te zijn.

Met een eerder onafhankelijk temperament heeft hij geen constante menselijke interactie nodig om in balans te blijven. Zijn eenvoudige aanwezigheid is voldoende. Alleen blijven is geen probleem voor hem. Bij afwezigheid zal hij geduldig wachten zonder overmatige angst te voelen.

Soms koppig, is gehoorzaamheid niet zijn grootste kwaliteit. Hij waardeert vooral zijn vrijheid van handelen en houdt er niet van om zich te onderwerpen aan de bevelen van zijn eigenaren. Een ferme maar rechtvaardige opvoeding is nodig vanaf jonge leeftijd. Klein van formaat, maar groot van moed, inderdaad, de Pekingees is een onverschrokken dier dat niet altijd beseft hoe klein hij is. Vaak dominant ten opzichte van zijn soortgenoten, past zijn bijnaam "kleine leeuw" perfect bij hem.

Waakzaam naar zijn omgeving, zal hij zijn territorium krachtig verdedigen. Hij is een uitstekende waakhond die indringers op zijn terrein niet tolereert. Trouw en loyaal tegenover zijn dierbaren, toont hij zich kalm, beschermend en buitengewoon gehecht aan zijn familie.

Het gewicht van een volwassen Pekingees ligt doorgaans tussen de 3 en 5 kg, en zijn schofthoogte varieert van 15 tot 25 cm.