Pyrenese herdershond

Algemene rasbeschrijving

De Pyreneese Herder is een hondenras van grote oudheid, vaak beschouwd als een van de oudste Franse hondenrassen. Hoewel zijn exacte oorsprong onzeker blijft, was het pas in de 20e eeuw dat zijn reputatie als een high-performance herdershond naar voren kwam. Intelligent, standvastig en zeer begaafd in hun rol als herders, werd de Pyreneese Herder ook gebruikt als verbindingshond tijdens de Eerste Wereldoorlog, waar hij werd geprezen om zijn moed en vastberadenheid.

Er zijn twee verschillende variëteiten van de Pyreneese Herder: de langharige variëteit, die het meest voorkomt, en de kortharige variëteit. De eerste standaard van het ras werd opgesteld in 1920 en onderging daarna verschillende wijzigingen voordat hij definitief werd vastgesteld in mei 2009 voor de langharige variëteit en in april 2001 voor de kortharige variëteit. De officiële erkenning van het ras door de FCI vond plaats op 26 januari 1955 en de meest recente update van de officiële standaard werd gepubliceerd op 13 maart 2001.

Pyreneese Herdershonden hebben een gespierd, mager lichaam en een nerveus karakter, waardoor ze zeer levendig en krachtig zijn voor hun grootte. Hun rug is tamelijk lang en gedrongen, hun borst diep en hun benen recht en krachtig. De vacht van de langharige variëteit is wollig, licht golvend en glad, terwijl die van de kortharige variëteit fijn, zacht, dicht en vlak tegen het lichaam aanligt. De vacht kan voornamelijk fawn, zwart, grijs, zwart of gestroomd zijn.

Het hoofd van de Pyreneese Herder is driehoekig, evenredig met het lichaam, met een lichte stop. De staart is laag aangezet, van gemiddelde lengte en eindigt in een haak.

Vaak "Labrit" genoemd door degenen die het ras goed kennen, is de Pyreneese Herder een energieke, levendige hond! Het zijn onvermoeibare wandelaars en ze genieten van lange wandelingen met hun baasjes. Zoals de meeste herdershonden, zijn Labrits hecht aan hun familie en besteden oneindig veel liefde aan hen. Ze zijn ook beschermend voor de jongste leden van hun gezin en gedragen zich teder tegenover kleine kinderen.

Zeer intelligent, kunnen Pyreneese Herders soms moeilijk onder controle te houden zijn. Regelmatige lichaamsbeweging is een fysiologische noodzaak voor ze, want zonder dat kunnen ze een dagelijkse nachtmerrie worden. Dit ras is niet bijzonder geschikt voor het stadsleven en geeft de voorkeur aan een landelijke omgeving. Ze zijn intelligent en zullen altijd manieren vinden om zichzelf te redden of uit ongemakkelijke situaties te ontsnappen.

Omdat ze op hun hoede zijn voor vreemden, is een vroege socialisatie nuttig en noodzakelijk van jongs af aan om een evenwichtige, vriendelijke hond voort te brengen.

Het gemiddelde gewicht van de Pyreneese Herder ligt rond de 10 kg en de hoogte varieert van 40 tot 48 cm voor de reu en 38 tot 46 cm voor de teef. Dit ras, met zijn uitzonderlijke karakter, is een echte schat van het Franse hondenerfgoed.