Servische hond

Algemene rasbeschrijving

Dankzij zijn morfologie en karakter komt de Servische jachthond in alle opzichten overeen met de perfecte wildspeurder. Zijn voorouders werden waarschijnlijk aan het begin van onze jaartelling door Fenicische kooplieden uit Egypte ingevoerd. De "Balkanski Gonic", zijn inheemse naam in het Servisch, zou afstammen van de gewone jachthonden uit Klein-Azië, hondachtigen die al honderden jaren op de Balkan voorkwamen. Zijn eerste nauwkeurige beschrijving verscheen echter pas in 1905 in een boek van Franz Laska.

In 1924 werd zijn eerste standaard vastgesteld, maar pas in 1940 werd hij door internationale instanties goedgekeurd. Sindsdien worden de fokcontrole en de inschrijving in het officiële stamboek gegarandeerd door de Joegoslavische Kynologische Vereniging. Tegenwoordig wordt deze Balkan Hound nog steeds gebruikt in bloedhonden in Servië en Montenegro, maar hij is niet wijd verspreid buiten de grenzen.

De Internationale Kynologische Federatie registreerde het ras definitief op 30 maart 1955, en de laatste update van de officiële standaard werd gepubliceerd op 25 maart 2003.

De morfologie is typisch voor de Midden-Europese jachthond, slank, atletisch en gehard, een koppige jachtpartner, de Servische jachthond is een middelgrote hond, langer dan hij lang is, zijn lichaam is rechthoekig. De bovenbelijning is zuiver, met een sterke, stevige rug, licht afgerond bij de lendenen. De borst en schouders zijn goed ontwikkeld, de omtrek van de borst overschrijdt de schofthoogte met 20%, waardoor hij een sterke morfologische dichtheid en veel volume in de romp heeft.

Het hoofd is in de lengte gebouwd, met een droge structuur, een snuit van gemiddelde lengte en vierkant van vorm. De staart is van goede lengte, gedragen in het verlengde van de bovenlijn, altijd omhoog wijzend als de hond in actie is, hij wordt nooit over de rug geplaatst. De vacht van de Servische Hond is kort, glad en vlak over het hele lichaam. De enige door de rasstandaard toegestane vachtkleur is rood, die sterk lijkt op die van de vos, variërend van geelachtig rood tot roestkleurig, vaak met een zwarte mantel bovenop het lichaam.

Het karakter van de Balkanski Gonic is evenwichtig en bijzonder zachtaardig voor zijn naasten, hij is een demonstratieve gezelschapshond en zeer aanhankelijk voor zijn adoptiegezin. Als trouwe metgezel zal hij de aanwezigheid van zijn baasjes en de momenten van spel die ze kunnen delen zeer op prijs stellen, vooral als die te maken hebben met speuren of zoeken naar voorwerpen.

Hoewel veelzijdig, zijn ze in eerste instantie geprogrammeerd voor de jacht op klein en groot wild, en over het algemeen is hun temperament nogal onafhankelijk wanneer ze de rol van speurder op zich nemen, waarbij hun roofinstincten zeer uitgesproken zijn.

Dit ras moet voortdurend in actie zijn, want hij zit vol energie, en sportieve of jachtgerelateerde activiteiten moeten hem worden aangeboden en zijn essentieel voor zijn geestelijk welzijn. Als aan zijn energiebehoeften wordt voldaan, is hij echter een opmerkelijke dagelijkse metgezel voor het hele gezin.

Volwassen: De Servische Hond weegt ongeveer 20 kg, zijn schofthoogte is ongeveer 46 tot 54 cm voor reuen en 44 tot 52 cm voor teven.