Schotse windhond

Algemene rasbeschrijving

De Schotse Deerhound, een van de oudste rassen in het Verenigd Koninkrijk, heeft een fascinerende geschiedenis die teruggaat tot de 3e eeuw, naast de held Fingal. Hij verscheen waarschijnlijk in de 5e eeuw voor Christus, dankzij Fenicische handelaren die de noordelijke regio's van het Verenigd Koninkrijk doorkruisten, waar nu Schotland zich bevindt.

Oorspronkelijk gefokt voor de jacht vanwege zijn imposante gestalte en kracht, heeft de Deerhound zich gespecialiseerd in de jacht op groot wild, zoals het rode hert en de ree. Echter, met de komst van vuurwapens werd hij gereduceerd tot de rol van speurhond en prooiachtervolger. In de loop der tijd vond hij zijn plaats als gezelschapshond en op hondententoonstellingen. Zijn fysieke kenmerken zijn weinig veranderd door de eeuwen heen en blijven trouw aan zijn kenmerkende silhouet en rustieke charme.

Hoewel hij buiten het Britse Rijk weinig bekend is, zijn er tegenwoordig enkele honderden exemplaren te vinden in Zuid-Afrika. Hij werd officieel erkend door de Internationale Kynologische Federatie op 29 april 1955, en zijn huidige standaard werd vastgesteld op 8 oktober 2012.

De Deerhound is een grote windhond, gekenmerkt door zijn slanke en langgerekte silhouet, vergelijkbaar met die van de Afghan Hound, maar zonder de weelderige vacht. Zijn lichaamslengte is gelijk aan zijn schouderhoogte, wat hem een vierkante uitstraling geeft. Zijn stevige botstructuur, goed ontwikkelde spieren en gracieuze tred verbergen een uitzonderlijke topsnelheid.

Bij gebruik voor de jacht toont hij opmerkelijke uithoudingsvermogen en weerstand tegen inspanning. Zijn borst is diep en lichtjes smal, met behoud van een elegante uitstraling, met discreet afgeronde schouders en een goed gedefinieerde buik. De ruglijn vertoont een lichte kromming, typerend voor windhonden.

De staart van de Deerhound is hoog aangezet op de rug, van gemiddelde lengte en loopt geleidelijk taps toe naar het einde. Zijn kop, smal en trots gedragen, draagt bij aan zijn elegantie. Zijn smalle snuit heeft een matig uitgesproken stop, terwijl zijn kleine oren gevouwen zijn en hoog aan de zijkanten van de schedel geplaatst zijn.

Wat zijn vacht betreft, heeft hij een rustieke uitstraling met een ruwe textuur die zachter wordt op het hoofd, de borst en de buik. De rasstandaard staat verschillende kleuren toe, waaronder gestroomd, zandkleurig, rood, blauwgrijs, met de mogelijkheid van zwarte markeringen op de oren, de uiteinden van de poten en de staart.

De Schotse Windhond is een uiterst aanhankelijke hond, nauw verbonden met zijn eigenaar en demonstratiever dan de meeste windhonden. Hij is intelligent en sportief, en geniet enorm van gezinsactiviteiten en spelletjes om zijn overvloedige energie te kanaliseren terwijl hij tijd doorbrengt met zijn dierbaren. Hij is een onvermoeibare wandelaar die dagelijkse beweging nodig heeft om binnenshuis rustig en kalm te zijn.

Over het algemeen is hij sociaal met andere honden, waardoor hij een van de vriendelijkste windhonden is. Zijn jachtinstinct kan echter speciale aandacht vereisen in aanwezigheid van kleinere dieren. Hij is gehoorzaam en leert snel, hoewel hij soms wat eigenwijs kan zijn. Zijn natuurlijke argwaan tegenover vreemden maakt hem een goede waakhond, en zijn imposante grootte schrikt vaak potentiële indringers af.

Als metgezel is de Schotse Windhond een plezierige, zachte en attente hond voor zijn eigenaren. Hij is een ideale keuze voor degenen die op zoek zijn naar een rustige, actieve en liefdevolle metgezel. Volwassen mannetjes wegen ongeveer 30 kg en meten ongeveer 76 cm aan de schouder, terwijl vrouwtjes ongeveer 71 cm meten.