Schotse terriër

Algemene rasbeschrijving

Afkomstig uit de Schotse Hooglanden in Groot-Brittannië, maakte de Scottish Terrier, liefkozend "Scottie" genoemd, zijn eerste verschijning in 1879. Niettemin suggereren archeologische bewijzen dat zijn voorouders teruggaan tot een veel vroegere periode. Archeologische opgravingen hebben een bronzen beeldje uit de Romeinse tijd onthuld, dat een kleine jachthond afbeeldt met een opvallende gelijkenis met de Schotse Terrier.

De opmerkelijke Britse fokker, Kapitein Gordon Murray, speelde een cruciale rol in de evolutie van dit ras. Zijn doel was om een kleine, behendige en intelligente hond te ontwikkelen met een opmerkelijk jachtinstinct. Tijdens zijn reizen in Schotland bezocht hij verschillende fokfaciliteiten om de beste exemplaren van kortharige terriërs te selecteren.

Zijn ambitie was duidelijk: een puur Schots ras van jachthonden vestigen. Hij besteedde twee jaar aan het verfijnen van het genotype dat hij in gedachten had. In 1882 richtte Kapitein Murray de officiële Scottish Terrier Club op, een jaar na hun eerste openbare optreden op tentoonstellingen in het Verenigd Koninkrijk. De Internationale Kynologische Federatie erkende uiteindelijk dit ras op 18 oktober 1954, waarbij de huidige standaard voor het laatst werd herzien op 13 oktober 2010.

De Schotse Terrier onderscheidt zich door zijn compacte gestalte, korte en stevige ledematen. Het is een levendige en vastberaden jachtgezel, die dynamiek en wilskracht combineert. Ondanks zijn morfologische robuustheid behoudt hij een uitzonderlijke behendigheid. De lichaamslengte overschrijdt de schofthoogte, waardoor hij een rechthoekige silhouet krijgt. Het imposante hoofd heeft een brede maar platte schedel, samen met een vierkante snuit versierd met een elegante snor.

Zijn amandelvormige ogen, meestal donker of zelfs zwart, stralen een levendige glans uit, versterkt door dikke wenkbrauwen. Middelgrote driehoekige oren staan trots boven op zijn hoofd, terwijl zijn licht gebogen staart zich loodrecht op zijn ruglijn positioneert. De vacht van de Schotse Terrier is van gemiddelde lengte, dicht en luchtig, met een ruwe textuur, aangevuld met een wollige en zachte ondervacht. De rasstandaard accepteert zwarte, tarwekleurige of gestroomde kleuren in al hun nuances.

De Schotse Terrier blijkt vooral een opmerkelijke werkgezel te zijn, hoewel hij in de moderne tijd voornamelijk wordt gewaardeerd als een aangename gezelschapshond. Ondanks zijn soms hooghartige uitstraling, die hem gereserveerd en afstandelijk kan laten lijken, vormt de Scottie sterke banden met zijn eigenaren en legt hij nauwe relaties met leden van zijn sociale kring.

Met een beschermend en loyaal temperament verdedigt hij zijn territorium met onwrikbare vastberadenheid. Zijn aangeboren argwaan maakt hem tot een uitzonderlijke bewaker. Net als veel terriërs kan hij soms wat koppig zijn en de neiging hebben om de gevestigde autoriteit uit te dagen. Een strenge opvoeding van jongs af aan zal nodig zijn om zijn gehoorzaamheid en sociale vaardigheden te vormen.

Trouw, loyaal en attent op zijn omgeving, excelleert de Schotse Terrier als werk- of showhond, naast zijn rol als metgezel, die hij met uitmuntendheid vervult.

In volwassenheid weegt de Schotse Terrier tussen de 8,5 en 10,5 kg en heeft een schofthoogte van 25 tot 28 cm.