Spaanse windhond

Algemene rasbeschrijving

De Spaanse Windhond, ook bekend als Galgo, is een ras met een oude geschiedenis, hoewel de ware oorsprong ervan nog steeds onderwerp van discussie is. Het lijkt enkele eeuwen voor de oudheid vanuit Azië naar Europa te zijn geïmporteerd. De Romeinen hadden hem al in die tijd als jachthond aangenomen om hazen, vossen en zelfs wilde zwijnen te achtervolgen vanwege zijn reputatie van snelheid en behendigheid. Dit intensieve gebruik heeft aanzienlijk bijgedragen aan zijn ontwikkeling.

De komst van de Spaanse Windhond in Spanje was te danken aan de Kelten, al in de 6e eeuw voor Christus. Later ontwikkelden ook de Angelsaksen een genegenheid voor dit ras, dat de voorouder is van de Engelse Windhond en veel overeenkomsten deelt met deze laatste. In de 17e, 18e en 19e eeuw werden veel Galgos geëxporteerd naar Ierland en Engeland.

Tegenwoordig wordt de Spaanse Windhond voornamelijk gebruikt voor de jacht zonder vuurwapens in Spanje, waar deze praktijk nog steeds is toegestaan. Hij neemt ook deel aan sportevenementen zoals El Campo (achtervolging van een levende haas), Lievre mecanica (achtervolging van een mechanische lokvogel) en Canadromo (rennen op een hondenrenbaan). Zijn sportieve vaardigheden zijn officieel erkend door internationale hondenorganisaties, waaronder de Internationale Kynologische Federatie, die hem op 10 augustus 1971 definitief heeft geregistreerd.

De Spaanse Windhond behoort tot de categorie van middelgrote honden, maar behoudt het typische uiterlijk van windhonden: groot, slank en elegant. Zijn morfologie lijkt op die van de Engelse Windhond of Greyhound. Zijn lichaam is bijna vierkant, met een lichaamslengte die overeenkomt met zijn schofthoogte. Hij heeft een flexibel en licht skelet, goed ontwikkelde spieren en een lichte tred. Ondanks zijn compacte uiterlijk verbergt hij een uitzonderlijke topsnelheid. Hoewel hij voornamelijk wordt gebruikt voor de jacht op hazen, onderscheidt hij zich meer door zijn snelheid dan door zijn uithoudingsvermogen.

De Spaanse Windhond heeft een diepe en smalle borstkas die contrasteert met zijn opgetrokken buik. Zijn borstkas is lichtjes verbreed, met discreet brede schouders. Zijn rug is afgerond en gemarkeerd door een uitgesproken schoft, en het achterste deel van zijn lichaam is opgetrokken, een typisch kenmerk van het ras. Zijn staart, van gemiddelde lengte, is hoog aangezet op de lendenen en loopt geleidelijk taps toe naar het uiteinde.

Zijn kop is lang, smal en diep, wat hem een dynamisch profiel geeft. Zijn smalle snuit eindigt in een punt, met een lichte stop. Zijn oren zijn groot in verhouding tot zijn schedel, hebben de vorm van een driehoek en hangen naar voren. Wat betreft zijn vacht, deze is kort over het hele lichaam, en alle kleuren worden geaccepteerd volgens de rasstandaard, hoewel fawn, brindle en zwart meer voorkomen.

De Spaanse Windhond is een zachtaardige, discrete en weinig demonstratieve hond. Hij blijft trouw aan zijn baas en kan soms teder zijn, hoewel zijn natuurlijke vriendelijkheid kan worden overschaduwd door een koude temperament en een afstandelijke houding. Hij geniet van speeltijd, maar met mate, vooral met kinderen, omdat hij de neiging heeft om lawaaierige omgevingen te vermijden. Dankzij zijn talent voor het volgen en achtervolgen, blinkt hij uit in recreatieve activiteiten die gebruik maken van zijn uitzonderlijke reukvermogen. Hij kan echter weglopen als zijn dagelijkse bewegingsbehoeften niet worden bevredigd, omdat verveling hem aanzet tot jagen.

Het trainen van de Spaanse Windhond kan een uitdaging zijn, omdat veel individuen van dit ras afkomstig zijn van organisaties die strijden tegen mishandeling waar ze vaak aan worden blootgesteld, met name in het geval van misbruik in de sport in Spanje. Geduldige, consistente en geweldloze heropvoeding is vereist. Hoewel hij niet geneigd is om te blaffen en sociaal en kalm is binnenshuis, is de Spaanse Windhond een goede familie metgezel. Vanwege zijn sterke predatie-instinct wordt echter aanbevolen om hem op jonge leeftijd vertrouwd te maken met kleine huisdieren om incidenten te voorkomen.

Deze hond is wantrouwend tegenover vreemden, houdt afstand en maakt niet snel contact met onbekende mensen. Als waakhond is hij weinig effectief vanwege zijn rustige en stille aard. Desondanks is hij aanhankelijk tegenover zijn familie en waardeert hij de genegenheid van zijn eigenaren.

Wat betreft zijn grootte en gewicht, wegen de mannetjes meestal tussen de 25 en 30 kg, met een schofthoogte van ongeveer 62-70 cm, terwijl de vrouwtjes een schofthoogte hebben van 60-68 cm.